Park miejski

Przy projektowaniu parku istotnym było skupienie się na potencjale miejsca – miasta Władysławowa i jego nadbałtyckiej lokalizacji oraz uchwycenie tego, co w skali kraju ciągle pozostaje mało eksplorowanym tematem – świadomość zjawisk zachodzących w morzu oraz ich szerokie konsekwencje. Zagadnienia związane z istnieniem prądów morskich w wodach Bałtyku są mało znane większości społeczeństwa, wykorzystanie więc obszernej przestrzeni parku na edukację otwierało nową szansę na zapoznanie się z nimi. Z pozoru spokojne wody Morza Bałtyckiego i ich przewidywalność zachęcają do beztroskich kąpieli. Nic bardziej mylnego – warunki zmieniają się wraz ze zmianą prądu. Dlatego wykorzystując możliwości położenia powstało miejsce nie tylko sprzyjające odpoczynkowi i rekreacji, ale również, jakże ważnemu, aspektowi edukacyjnemu.

Przestrzeń parku wykorzystano do stworzenia dwóch ścieżek zasadniczych, będących przekaźnikiem tematu i treści, długich, biegnących równolegle do siebie, w pewnym oddaleniu. Schodzą się do jednego punktu na początku i na końcu swojej długości, płynnie przechodząc w tym miejscu jedna w drugą. Te ścieżki to odpowiednio prąd zimny i prąd ciepły. Przypisanie nazw jest zgodne z kierunkami geograficznymi – prąd ciepły od zachodu i prąd zimny od wschodu. Czyli tak, jak w rzeczywistości – wiatr zachodni przynosi prąd ciepły, wiatr wschodni prąd zimny.

Tej idei podporządkowano kolorystkę związaną z każdą ze ścieżek. Dobór roślin, kwiatów, oświetlenia odzwierciedla temperaturę prądu. Nasadzenia tworzą kaskadę o różnej wysokości. Kolorystyka kwiatów, liści i owoców dopasowana jest do rodzaju prądu. Prąd zimny zbudują rośliny kwitnące w barwach chłodnych: niebieskim, różowym, fioletowym. Prąd ciepły stworzą krzewy i byliny o liściach, owocach lub kwiatach w barwach żółci, pomarańczy, czerwieni. Rośliny dobrano tak, by kompozycja była czytelna zarówno wiosną, jak i latem czy jesienią.